Czy pracodawca może rozwiązać umowę z pracownikiem z przyczyn niedotyczących pracownika?

Wbrew temu co sugerują potoczna nazwa, „ustawa o zwolnieniach grupowych” dotyczy również indywidualnych zwolnień pracowników. Warto pamiętać, że pełna nazwa tego aktu prawnego brzmi Ustawa o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami: stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2018 r. poz. 1969 ze zm.)

Przyczyny niedotyczące pracownika

Choć ustawa nie precyzuje szczegółowych powodów rozwiązania stosunku pracy, które można by zaklasyfikować jako niewpływające na pracowników, opierając się na analogicznych regulacjach obowiązujących wcześniej w omawianym obszarze (uchylona 31 grudnia 2003 roku Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z pracownikami z przyczyn dotyczących zakładu pracy – Dz.U. nr 112, poz. 980 ze zm.), wymienione przyczyny można zaklasyfikować do następujących kategorii:

Zmiany organizacyjne, produkcyjne lub technologiczne mogą wynikać nie tylko z dążenia pracodawcy do unowocześnienia i zwiększenia efektywności funkcjonowania firmy, lecz również mogą być wprowadzane w celu poprawy warunków pracy lub środowiska naturalnego.

Konkretne powody, które nie dotyczą pracowników, obejmują upadłość i likwidację pracodawcy, gdzie likwidacja może wynikać zarówno z przyczyn ekonomicznych, jak i organizacyjnych (gdy mimo stabilnej kondycji ekonomicznej firmy, właściciel postanawia zakończyć jej działalność i przystąpić do likwidacji).

Zwolnienia indywidualne

Zgodnie z postanowieniem art. 10 ust. 1 ustawy, przepisy tejże stosuje się w ograniczonym zakresie w sytuacji, gdy pracodawca, zatrudniający co najmniej 20 pracowników, ma konieczność rozwiązania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Warunkiem jest, aby te przyczyny były jedynym uzasadnieniem dla wypowiedzenia lub rozwiązania stosunku pracy na mocy porozumienia stron, a liczba zwolnionych pracowników w okresie nieprzekraczającym 30 dni była mniejsza niż wymagana dla zwolnień grupowych. W takim przypadku mówimy o zwolnieniach indywidualnych.

W sytuacji zwolnień indywidualnych nie wymaga się przeprowadzenia opisanej procedury poprzedzającej zwolnienie, tj. konsultacji i zawarcia porozumienia ze związkiem zawodowym czy powiadomienia powiatowego urzędu pracy. Jednak pracownik zwalniany indywidualnie zachowuje prawo do odprawy pieniężnej na tych samych warunkach, co pracownicy objęci zwolnieniem grupowym.

Przed przystąpieniem do zwolnienia indywidualnego, pracodawca planujący takie działanie musi spełnić wymogi określone w art. 38 Kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem, pracodawca, zawiadamia na piśmie reprezentującą pracownika zakładową organizację związkową o zamiarze wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony, podając przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy. W przypadku zgłoszenia przez organizację związkową zastrzeżeń, pracodawca rozpatruje je przed podjęciem decyzji w sprawie wypowiedzenia. Jednakże, pracodawca nie jest związany uzyskaną opinią.

Źródło poradnikprzedsiebiorcy.pl

Zobacz też: