W ramach systemu pierwszej pomocy w zakładzie pracy należy zorganizować; a) punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące duże ryzyko wypadku lub związane z wydzielaniem się par, gazów albo pyłów substancji sklasyfikowanych jako niebezpieczne ze względu na ostre działanie toksyczne, b) apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń. Obsługa punktów i apteczek powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej. Podstawą prawną, na której należy rozpocząć budowanie systemu pierwszej pomocy w przedsiębiorstwie, są obecnie kodeks pracy oraz ogólne przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy. Zgodnie z nimi obowiązkiem każdego pracodawcy jest zapewnienie pracownikom sprawnego systemu pierwszej pomocy w razie wypadku, w tym środków do udzielania pomocy, tj. odpowiednich do rodzaju niebezpieczeństwa urządzeń, sprzętu ratowniczego i innych środków. Zapis ten wyraźnie wskazuje na konieczność wdrożenia rozwiązań systemowych i wyklucza możliwość, że środki do udzielania pierwszej pomocy będą przypadkowe. Podstawowym w systemie zestawem narzędzi medycznych jest apteczka, a bardziej zaawansowanym – punkt pierwszej pomocy. Zasady udzielania pomocy powinny być opisane w instrukcjach, a ich realizacja ma być powierzona wyznaczonym i należycie przeszkolonym pracownikom.
Zobacz także
NAGŁOŚĆ ZDARZENIA
– nagłości nie należy rozumieć dosłownie jako zdarzenia błyskawicznego i jednorazowego, gdyż działanie może być kilkukrotne lub trwać przez pewien czas. Nagłość zdarzenia odróżnia wypadek przy pracy od choroby zawodowej. Okres, w którym powinien zamknąć się przebieg nagłego zdarzenia, aby nie straciło ono charakteru wypadku jest umowny, lecz nie powinien przekraczać jednej doby. Według J. […]
STAN EPIDEMII
sytuacja prawna wprowadzona na danym obszarze w związku z wystąpieniem epidemii w celu podjęcia określonych w ustawie działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych dla zminimalizowania skutków epidemii. Według ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1239, 1495.).
KWALIFIKACJA BUDYNKÓW DO KATEGORII ZAGROŻENIA LUDZI
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie: § 209. 1. Budynki oraz części budynków, stanowiące odrębne strefy pożarowe w rozumieniu § 226, z uwagi na przeznaczenie i sposób użytkowania, dzieli się na: 1) mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej charakteryzowane kategorią zagrożenia ludzi, określane […]
