W ramach systemu pierwszej pomocy w zakładzie pracy należy zorganizować; a) punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące duże ryzyko wypadku lub związane z wydzielaniem się par, gazów albo pyłów substancji sklasyfikowanych jako niebezpieczne ze względu na ostre działanie toksyczne, b) apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń. Obsługa punktów i apteczek powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej. Podstawą prawną, na której należy rozpocząć budowanie systemu pierwszej pomocy w przedsiębiorstwie, są obecnie kodeks pracy oraz ogólne przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy. Zgodnie z nimi obowiązkiem każdego pracodawcy jest zapewnienie pracownikom sprawnego systemu pierwszej pomocy w razie wypadku, w tym środków do udzielania pomocy, tj. odpowiednich do rodzaju niebezpieczeństwa urządzeń, sprzętu ratowniczego i innych środków. Zapis ten wyraźnie wskazuje na konieczność wdrożenia rozwiązań systemowych i wyklucza możliwość, że środki do udzielania pierwszej pomocy będą przypadkowe. Podstawowym w systemie zestawem narzędzi medycznych jest apteczka, a bardziej zaawansowanym – punkt pierwszej pomocy. Zasady udzielania pomocy powinny być opisane w instrukcjach, a ich realizacja ma być powierzona wyznaczonym i należycie przeszkolonym pracownikom.
Zobacz także
KOMPENSACJA PRZYRODNICZA
– zespół działań obejmujących w szczególności roboty budowlane, roboty ziemne, rekultywację gleby, zalesianie, zadrzewianie lub tworzenie skupień roślinności, prowadzących do przywrócenia równowagi przyrodniczej na danym terenie, wyrównania szkód dokonanych w środowisku przez realizację przedsięwzięcia i zachowanie walorów krajobrazowych. Według ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 25, […]
IMPORTER
– każda osoba importująca wyrób w celu dystrybucji w jakiejkolwiek formie; importer jest uważany za producenta i jest odpowiedzialny jak producent. Wg dyrektywy Rady nr 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe.
PREPARAT
– mieszanina lub roztwór składający się z dwóch lub większej liczby substancji. Według rozporządzenia (WE) 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) (Dz. Urzęd, UE seria L nr 396 z 30 grudnia 2006 r.).
