– osoba w wieku co najmniej lat osiemnastu, uznana za odpowiednią do tej pracy na podstawie świadectwa lekarskiego i opinii zakładu psycho-technicznego oraz wyznaczona do tego przez kierownictwo zakładu rozporządzającego suwnicą. Obowiązkiem suwnicowego jest: 1) znać budowę i przeznaczenie wszystkich urządzeń suwnicy, ich części składowych oraz aparatury elektrycznej, 2) posiadać wiadomości wystarczające do obsługi tych urządzeń, 3) znać właściwości prądu elektrycznego, 4) znać sygnały porozumiewawcze z ciężarowym, 5) umieć udzielić pierwszej pomocy osobom porażonym prądem elektrycznym i umieć zastosować sztuczne oddychanie, 6) odbyć co najmniej trzymiesięczną praktykę pod kierunkiem doświadczonego suwnicowego. Po odbyciu praktyki kandydat na suwnicowego składa przed komisją, powołaną przez właściwego ministra, egzamin z wymaganych odeń wiadomości. Suwnicowy powinien być badany przez lekarza co 6 miesięcy celem kontroli wzroku i słuchu. Przy pracy na dwie lub więcej zmian — na każdą zmianę powinien być wyznaczony inny suwnicowy. Dla każdej suwnicy powinna być prowadzona książka dyżurów, do której suwnicowy każdej zmiany wpisuje uwagi o stanie suwnicy i jej części składowych. Według rozporządzenia Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Przemysłu Ciężkiego, Przemysłu Lekkiego, Górnictwa i Energetyki, Przemysłu Rolnego i Spożywczego, Żeglugi, Komunikacji, Budownictwa oraz Zdrowia z dnia 4 kwietnia 1950 r. w sprawie obsługi suwnic elektrycznych w zakładach pracy (Dz. U. Nr 25, poz. 223z późn. zm.).
Zobacz także
WIDŁY
– najczęściej stosowany osprzęt umocowany na płycie czołowej wózka jezdniowego w sposób, który pozwala na dowolne ustawienie ich w granicach płyty. Obciążenie wideł zależy od odległości środka ciężkości podnoszonego na widłach ładunku do płyty czołowej wózka. Wykres obciążenia znajduje się w dokumentacji każdego wózka. Według E. Kołodziejczyk, BHP kierowcy wózka jezdniowego, Kolpress, Warszawa 2006 r.
EPIDEMIA
– to wystąpienie na danym obszarze zakażeń lub zachorowań na chorobę zakaźną w liczbie wyraźnie większej niż we wcześniejszym okresie albo wystąpienie zakażeń lub chorób zakaźnych dotychczas niewystępujących. Według ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2008 r. Nr 234 poz. 1570).
ZASIŁEK CHOROBOWY
– przysługuje ubezpieczonemu, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. za: ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
