– jest to parametr określający cechy uziemienia. Rozróżnia się: a) rezystancję statyczną – to rezystancja między uziomem, a ziemią odniesienia zmierzona przy przepływie prądu przemiennego o częstotliwości technicznej. Rezystancja jest miarą przydatności uziemień ochronno – roboczych w ochronie przeciwporażeniowej oraz uziemień w ochronie podstawowej. Zależy ona nie tylko od rezystancji gruntu, ale również od rodzaju i kształtu uziomu, b) rezystancję udarową – stanowi kryterium przydatności uziemienia w obiektach podlegających ochronie odgromowej obostrzonej i specjalnej jest definiowana jako rezystancja między uziomem, a ziemią odniesienia, mierzona przy prądzie udarowym o kształcie odwzorowującym pioruna. Jest to rezystancja trudna do zdefiniowania, gdyż maksymalna wartość napięcia nie pokrywa się w czasie z maksymalną wartością prądu, a stosunek wartości chwilowych napięcia i prądu jest zmienny w czasie. Według J. Strzałka, T. Wojsznis, Katedra Elektroenergetyki AGH, Zasady wykonywania pomiarów uziemień i oceny wyników pomiarów.
Zobacz także
LINIA ELEKTROENERGETYCZNA NAPOWIETRZNA
– linia elektroenergetyczna o przewodach zainstalowanych na odpowiednich konstrukcjach nad powierzchnią ziemi. Według PN-IEC 60050-826 Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki.
CYJANOWANIE
– nasycanie powierzchni stalowych węglem i azotem w celu ich utwardzenia.
WIELKOŚĆ EMISJI
– rodzaj i ilość wprowadzanych substancji lub energii w określonym czasie oraz stężenia lub poziomy substancji lub energii, w szczególności w gazach odlotowych, wprowadzanych ściekach oraz wytwarzanych odpadach. Według ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.
