– jest to parametr określający cechy uziemienia. Rozróżnia się: a) rezystancję statyczną – to rezystancja między uziomem, a ziemią odniesienia zmierzona przy przepływie prądu przemiennego o częstotliwości technicznej. Rezystancja jest miarą przydatności uziemień ochronno – roboczych w ochronie przeciwporażeniowej oraz uziemień w ochronie podstawowej. Zależy ona nie tylko od rezystancji gruntu, ale również od rodzaju i kształtu uziomu, b) rezystancję udarową – stanowi kryterium przydatności uziemienia w obiektach podlegających ochronie odgromowej obostrzonej i specjalnej jest definiowana jako rezystancja między uziomem, a ziemią odniesienia, mierzona przy prądzie udarowym o kształcie odwzorowującym pioruna. Jest to rezystancja trudna do zdefiniowania, gdyż maksymalna wartość napięcia nie pokrywa się w czasie z maksymalną wartością prądu, a stosunek wartości chwilowych napięcia i prądu jest zmienny w czasie. Według J. Strzałka, T. Wojsznis, Katedra Elektroenergetyki AGH, Zasady wykonywania pomiarów uziemień i oceny wyników pomiarów.
Zobacz także
ODPORNOŚĆ NA ZABURZENIA ELEKTROMAGNETYCZNE
– zdolność urządzeń do działania zgodnie z przeznaczeniem bez ograniczania wykonywanych funkcji w przypadku wystąpienia zaburzeń elektromagnetycznych. Według ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o kompatybilności elektromagnetycznej (Dz. U. Nr 82, poz. 556).
WPROWADZENIE DO UŻYTKOWANIA
– zastosowanie przyrządu pomiarowego po raz pierwszy do celu, dla którego jest on przeznaczony. Według ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach.
DAWKA RÓWNOWAŻNA
– dawka wyliczona wg wzoru określonego w załączniku nr 1 do ustawy. Według ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42 poz. 276).