– mechaniczne urządzenie pompujące powietrze lub tlen w celu utrzymania oddychania u osób porażonych, głęboko znieczulonych lub z uszkodzeniami mózgu, niezdolnych do samodzielnego oddychania. Zapewnia przerwany dopływ tlenu lub powietrza pod odpowiednim ciśnieniem. Urządzenie jest połączone z pacjentem za pomocą rurki wprowadzonej do tchawicy przez usta, nos lub specjalnie w tym celu wykonany otwór w szyi (tracheostomia). Według R.M. Youngson, Collins Słownik encyklopedyczny , Medycyna; RTW 1997 r.
Zobacz także
SYGNAŁ RĘCZNY
– ustalony ruch lub układ rąk i dłoni, służący do kierowania osobami wykonującymi czynności mogące stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa pracowników.
STAN ZAGROŻENIA EPIDEMICZNEGO
– sytuacja prawna wprowadzona na danym obszarze w związku z ryzykiem wystąpienia epidemii w celu podjęcia określonych w ustawie działań zapobiegawczych. Według ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1239, 1495).
WENTYLACJA
– wymiana powietrza odbywająca się samoczynnie lub za pomocą urządzeń mechanicznych. Zadaniem urządzeń wentylacyjnych jest ciągła lub okresowa wymiana powietrza w pomieszczeniach, w których w wyniku stosowanych procesów technologicznych wydzielają się szkodliwe gazy, pary lub pyły, a także gdy maszyny i urządzenia są źródłem promieniowania cieplnego. W zależności od czynnika wywołującego ruch powietrza wentylację można […]
