– zachodzi wówczas, gdy poszkodowany pracownik podejmuje działania z naruszeniem przepisów o ochronie zdrowia i życia, chociaż mógł i powinien był przewidzieć grożące mu niebezpieczeństwo, które zwykle występuje w danych okolicznościach faktycznych, co dla każdego człowieka o przeciętnej przezorności jest oczywiste. Rażące niedbalstwo zachodzi również wówczas, gdy pracownik przejawia brak staranności, jakiej można się domagać od osób najmniej rozwiniętych. Według wyroku Trybunału Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 marca 1970 r. I TR 1883/69 PiZS 1971 r. nr 1, s. 52.
Przypisanie określonej osobie niedbalstwa uznaje się za uzasadnione wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od właściwego dla niej miernika należytej staranności. Przez rażące niedbalstwo rozumie się natomiast niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu pewnej osobie winy w tej postaci decyduje więc zachowanie się przez nią w określonej sytuacji w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10.03.2004 r., sygn. akt IV CK 151/03.
