KLASA OCHRONNOŚCI

– 1) określenie środka lub środków, za pomocą których jest realizowana ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym danego urządzenia. Według PN-IEC 60050-826 Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki. Klasa 0 – przewody w zasadzie nie przystosowane do objęcia ochroną dodatkową. Jeśli są to przyrządy z przewodem ruchomym, powinien on być zakończony wtyczką bez styku ochronnego. Klasa I – przyrządy przystosowane do objęcia ochroną dodatkową przez przyłączenie przewodu ochronnego. Przyrządy ruchome powinny mieć wtyczkę ze stykiem ochronnym, połączonym – za pomocą żyły ochronnej w przewodzie ruchomym – z zaciskiem ochronnym przyrządu. Klasa II – przyrządy wyposażone w izolację ochronną. Przy końcu przewodu odbiornika ruchomego klasy II powinna być wtyczka za ślepym wgłębieniem na styk ochronny gniazda albo wtyczka typu „Europa”. Klasa III – przyrządy na napięcie znamionowe bardzo niskie. Przyrządy ruchome klasy III powinny mieć wtyczkę bez styku ochronnego - takiej konstrukcji, by nie pasowała do gniazd instalacji o wyższym napięciu. Według E. Musiał, Zagrożenia pochodzące od urządzeń elektrycznych, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1992 r.