– instalacja, która znajduje się za rozliczeniowym układem pomiarowym służącym do rozliczeń między dostawcą a odbiorcą energii elektrycznej, a w razie braku układu pomiarowego – za wyjściowymi zaciskami pierwszego urządzenia zabezpieczającego instalacje odbiorcy od strony zasilania. Według PN-IEC 60050-826 Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki.
Zobacz także
OBCIĄŻENIE OGNIOWE
– całkowita energia cieplna, która może powstać przy spalaniu materiałów palnych znajdujących się w pomieszczeniu, strefie pożarowej lub składowisku materiałów stałych, przypadająca na jednostkę powierzchni tego obiektu. Minimalną wielkość obciążenia ogniowego określa się na poziomie Q < 500 MJ/m2 (około 25 kg drewna na m2), a maksymalną Q > 4000 MJ/m2. Według Bezpieczeństwo i Higiena […]
CZĘŚĆ CZYNNA NIEBEZPIECZNA
– przewód lub część urządzenia, które w pewnych warunkach może być przyczyną porażenia elektrycznego. Według PN-IEC 60050-826 Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki.
INSTRUKCJA EKSPLOATACJI
– zatwierdzona przez pracodawcę instrukcja określająca procedury i zasady wykonywania czynności niezbędnych przy eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych, opracowana na podstawie odrębnych przepisów, polskich norm oraz dokumentacji producenta. Według rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 912).