– pierwiastek należący do fluorowców o liczbie atomowej 17, masie atomowej względnej 35,453, temperaturze topnienia -100,98°C, temp. wrzenia –34,6°C, gaz ok. 2,5-krotnie cięższy od powietrza, o barwie zielonożółtej i nieprzyjemnym, duszącym zapachu, silnie trujący, agresywny wobec wielu innych pierwiastków; jest składnikiem wielu związków o ważnym znaczeniu przemysłowym i technicznym. Według A. Isaacsa Słownik fizyki, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999 r.
Zobacz także
NARZĘDZIE WODOSZCZELNE
– narzędzie, które jest odporne na zanurzenie w wodzie o temp. 20°C przez 24 h, przy czym najwyższy punkt narzędzia powinien znajdować się ok. 5 cm poniżej lustra wody. Według norm dotyczących bezpieczeństwa użytkowania narzędzi ręcznych o napędzie elektrycznym, z serii: PN-EN 60745 i PN-EN 50144.
DYREKTYWA RADY NR 86/188/EWG z 12 maja 1986 r.
– dotycząca ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na hałas w środowisku pracy.
ZABURZENIE ELEKTROMAGNETYCZNE
– dowolne zjawisko elektromagnetyczne, które może obniżyć jakość działania urządzeń. Według ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o kompatybilności elektromagnetycznej
