Czynności udzielania pierwszej pomocy są proste.

Każdy pracownik powinien je znać, a w przypadku zagrożenia życia natychmiast wdrożyć. Na pracodawcy, z kolei, ciąży obowiązek sporządzenia spójnych i prostych procedur ratujących życie.

ZOBACZ VIDEO

Częstą przyczyną złego funkcjonowania systemu pierwszej pomocy jest zbyt duża liczba procedur, co powoduje, że ludzie niechętnie podejmują działania. Boją się, że na którymś etapie zrobią coś nie tak. Dlatego też warto wybrać kluczowe zasady i opisać je w sposób czytelny i zrozumiały. Najważniejszym celem opracowania tych procedur powinno być wykształcenie przekonania, że czynności są proste, a do ich przeprowadzenia nie potrzebna jest specjalistyczna wiedza.

Szybkie rozpoznanie stanu bezpośredniego zagrożenia życia

Pierwszą procedurą, jaką należy opracować, jest wykaz czynności, jakie powinni podjąć wszyscy świadkowie zdarzenia niezależnie od poziomu ich wyszkolenia w tym zakresie, zmierzające do szybkiego rozpoznania stanu bezpośredniego zagrożenia życia. Każda utrata przytomności na terenie zakładu pracy powinna zostać zgłoszona do dyspozytora medycznego. Jest on przeszkolony do prowadzenia świadków zdarzenia przez cały proces – od rozpoznania stanu zagrożenia życia, przez ocenę oddechu, aż po rozpoczęcie uciśnięć klatki piersiowej oraz użycie AED.

☎️ Zapytaj o współpracę w zakresie kompleksowego zapewnienia bezpieczeństwa w Twojej firmie, skontaktuj się teraz z Michałem Sekundą Dyrektorem handlowym SEKA S.A. tel.: 22 517 88 66 | e-mail: michal.sekunda@seka.pl

Rozpoczęcie uciśnięć klatki piersiowej

Kolejnym punktem w procedurze powinien być zapis, by najbliższy świadek zdarzenia, niezależnie od poziomu wyszkolenia w zakresie pierwszej pomocy, rozpoczął uciśnięcia klatki piersiowej u każdej osoby, która straciła przytomność i przestała oddychać prawidłowo. Uciśnięcia powinny być wykonywane na środku klatki piersiowej mocno na głębokość 5-6 cm i szybko – w przedziale 100-120 uciśnięć na minutę. Ważne, żeby po każdym uciśnięciu pozwolić klatce piersiowej powrócić do pierwotnego kształtu.

Konieczność użycia defibrylatora

Ostatnią procedurą, jaką należy opracować, powinno być wyraźne wskazanie, że świadkowie zdarzenia mają konieczność użycia automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED) u każdej osoby, która straciła przytomność i przestała oddychać prawidłowo. Z oczywistych względów procedura ta będzie miała zastosowanie jedynie w miejscach, w których defibrylatory są dostępne.

Opisane procedury są uniwersalne i mogą, a nawet powinny zostać wdrożone w każdym miejscu pracy.