Czas pracy kierowcy zawodowego – wybrane zagadnienia

Przewoźnicy drogowi oraz zawodowi kierowcy są zobowiązani do przestrzegania określonych regulacji związanych z poprawnym planowaniem czasu pracy. Ponadto rynek transportowy podlega też kontroli Państwowej Inspekcji Pracy. Przedstawiamy wybrane zagadnienia, z którymi każdy przedsiębiorca, posiadający pojazdy wyposażone w tachografy, powinien się zapoznać.

Czas pracy kierowcy

Art. 6 ust. 1 ustawy Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1155, 567, z 2016 r. poz. 2206, z 2018 r. poz. 1480.) stanowi, że czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego, w szczególności:

• prowadzenie pojazdu;
• załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem;
• nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym;
• czynności spedycyjne;
• obsługę codzienną pojazdów i przyczep;
• inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy;
• niezbędne formalności administracyjne;
• utrzymanie pojazdu w czystości.

Ponadto zgodnie z ust.2 powyżej ustawy czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu.

Przerwa w prowadzeniu pojazdu

Po każdej przejechanej  4,5 godziny kierowca powinien zrobić co najmniej 45-minutową przerwę, chyba że rozpoczyna on okres odpoczynku (dziennego lub tygodniowego). Może ją zastąpić przerwą trwającą co najmniej 15 minut, po której nastąpi przerwa co najmniej 30 minut (istotna jest kolejność). Przerwy powinny być rozłożone w czasie w taki sposób, aby zachować zgodność z przepisami akapitu pierwszego.

Odpoczynek dzienny a odpoczynek tygodniowy

Dzienny okres odpoczynku kierowca może przedłużyć do rozmiarów regularnego lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku. Oznacza to, że udając się na skrócony odpoczynek tygodniowy, który trwa 24 godziny, kierowca odbiera odpoczynek dzienny, trwający na przykład 11 godzin, a następnie przedłuża go o kolejne 13 godzin, w sumie odbierając 24 godziny odpoczynku, które zaliczone są jako skrócony odpoczynek tygodniowy.

Przerwa śniadaniowa

W myśl art. 6 ust. 3 ustawy o czasie pracy kierowców do czasu pracy kierowcy wlicza się przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin. Oznacza to,  że 15-minutowa część przerwy 30 lub 45-minutowej, którą kierowcy odbierają po 4,5 godzinach jazdy lub po 6 godzinach pracy, jest właśnie przerwą śniadaniową, którą zaliczamy do czasu pracy.

Czynności niezaliczane do czasu pracy kierowcy

Zgodnie z art. 7 ustawy o czasie pracy kierowców do czasu pracy kierowcy nie wlicza się:

• czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy,
• nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu, które powinny być odpowiednio zdefiniowane,
• dobowego nieprzerwanego odpoczynku,
• przerwy w pracy, o której mowa w art. 16 ust. 1. system przerywanego czasu pracy.

Źródło: http://www.prawo.egospodarka.pl

Zobacz też:

Zapraszamy do odwiedzenia: Facebook | LinkedIn | YouTube | Twitter | Google | Magazyn SEKA