– substancja składająca się z cząsteczek stanowiących sekwencję jednego lub kilku rodzajów jednostek monomeru. Cząsteczki te muszą charakteryzować się statystycznym rozkładem masy cząsteczkowej w pewnym zakresie, a różnice w masie cząsteczkowej powinny wynikać przede wszystkim z różnic w liczbie jednostek monomeru w cząsteczce. Polimer zawiera: a) cząsteczki stanowiące prostą większość wagową, które zawierają co najmniej trzy jednostki monomeru związane kowalencyjnie z co najmniej jeszcze jedną jednostką monomeru lub z innym reagentem, b) cząsteczki niestanowiące prostej większości wagowej wśród cząsteczek o tej samej masie cząsteczkowej. W kontekście tej definicji „jednostka monomeru” oznacza przereagowaną formę monomeru w polimerze. Według rozporządzenia (WE) 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) ( Dz. Urzęd, UE seria L nr 396 z 30 grudnia 2006 r.).
Zobacz także
WPROWADZENIE DO UŻYTKOWANIA
– zastosowanie przyrządu pomiarowego po raz pierwszy do celu, dla którego jest on przeznaczony. Według ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach.
TEREN PRZYLEGŁY
– pas terenu wokół obiektu, o szerokości równej minimalnej dopuszczalnej odległości od innych obiektów z uwagi na wymagania bezpieczeństwa pożarowego określone w przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z 2003 r. Nr 33, poz. […]
WYSTĄPIENIE
– środek prawny Państwowej Inspekcji Pracy. Wydawane jest w razie stwierdzenia innych naruszeń aniżeli w nakazie lub sprzeciwie, a także w razie celowości wyciągnięcia konsekwencji w stosunku do osób winnych. Według ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy
